De heldenreis van Youssra

Door Corrina Kruyt
december 29, 2020

Personal development

Ken je het verhaal van iemand die haar angsten omarmt, obstakels overwint en daardoor haar eigen heldenverhaal schrijft? Dat is mijn verhaal!

Aangenaam kennis te maken, ik ben Youssra, 35 jaar en ik woon in Rotterdam. Wat een leuke stad is dat toch, vol mogelijkheden. Ik ben een harde werker, klaag zelden en ben heel positief ingesteld, heb een brede interesse en leid eigenlijk best een leuk leven. Aan vrienden geen gebrek. Vroeger zag je mij regelmatig een terrasje pakken of lekker tennissen. Helaas zijn deze activiteiten nu zo drastisch gereduceerd dat we elkaar vooral online zien. Laatst hielden we een quiz over wie van ons het gezondst is. Nou, de hilariteit was groot. Bijna iedereen had de nodige Corona-kilootjes ingezameld. Eigenlijk alleen ik niet, dus was de vraag al gauw ‘hoe doe je dat?’. En vervolgens was de vraag of ik mijn vriendinnen kon helpen om van hun ‘royal derrière’ af te komen. Nou, dat leek me wel leuk en dus spraken wij af om drie keer per week anderhalf uur samen aan de wandel te gaan. Tijdens die wandelingen gaf ik regelmatig tips en soms een standje over beter eten en meer bewegen thuis. Allemaal dingen die ik al doe namelijk. Het was leuk om te zien dat ze flink vooruit gingen!

Tijdens de wandelingen, netjes op anderhalve meter afstand natuurlijk, kwamen de persoonlijke gesprekken op gang. Wie zijn we, wat gaat er met ons gebeuren en hoe komen wij door deze rare periode heen? Ik merkte dat ik aan het denken werd gezet. In mijn huidige baan in de administratie heb in het best naar mijn zin. Maar kan ik mijn baan houden, benut ik eigenlijk al mijn skills en talenten? Zo nee, wat zou ik dan wél willen doen? Ben ik misschien nu al vastgeroest? Belangrijke vragen om over na te denken, als je bedenkt dat ik nog minstens 30 jaar werk te gaan heb. Best een lange tijd als je niet zeker weet waar je hart ligt.

Toen ontving ik op 20 november een appje van Bert, één van mijn vrienden: “Hey Youssi, al gelezen? Er komt een project aan, heet ‘NL leert door’ en je krijgt 4 uur ontwikkeladvies. Gratis, want gesubsidieerd!” Ik terug appen wat dat dan is, zo’n ontwikkeladvies. Zegt Bert: “Ik zag het op de site van De Carrière Buddy. Kun je je ook inschrijven. Drie onlinegesprekken met een coach voor vragen, twijfels en dus een advies. Ga ik doen!” Dat snap ik van Bert, denk ik bij mezelf, maar heb ik dat nodig? Maar ja, ik heb dus wél vragen… Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik besloot mij in te schrijven. Al zag ik er ook een beetje tegenop, want denken over je twijfels is één ding, maar erover praten… Nou ja, baat het niet, schaadt het niet.

Al gauw zat ik aan de online keukentafel van Martine, mijn coach. Een innemende persoonlijkheid, creatief en vol energie. En dol op haar werk, vertelde ze me. Ik betrapte mijzelf erop, dat ik stiekem jaloers was, want ik merkte dat ik dat niet heb als ik over mijn werk praat. Vooraf had ik een ‘arbeidsscan’ ingevuld en daardoor kwamen we al snel tot de kern van de zaak: eigenlijk zit ik vast in mijn huidige baan. De arbeidsscan gaf aan, dat een mooi alternatief beroep ‘leefstijlcoach’ zou zijn. Ik was toen verbaasd over de uitkomst, maar merkte ook dat er iets kriebelde. Bovendien dacht ik aan mijn succes met mijn vriendinnen.

Geen wonder dat ik gaandeweg het gesprek steeds enthousiaster werd, want Martine wist mij te vertellen dat er opleidingen zijn én een grote markt voor leefstijlcoaches. Na het gesprek sudderde de gedachte om van beroep te wisselen verder. Ik besprak het met mijn vriendinnen, die mij allemaal complimentjes gaven over hoe ik hen stimuleerde om hun leven te beteren. Ik belde ook met Bert, die mij vertelde dat hij de sprong ging maken om zijn eigen werkprocessen te leren automatiseren. ‘Raak je dan je baan niet kwijt?’, vroeg ik hem. Het antwoord was dat hij zijn huidige administratieve handelingen zat was en dat hij hierdoor juist hogerop kon komen binnen zijn organisatie. Zijn passie was programmeren en daar is heel veel vraag naar. Zijn baas vond het prachtig en stelde hem al een loonsverhoging in het vooruitzicht als het hem lukte. “Je ontwikkelen, beter werk, minder sleur: ‘quality of life’, daar gaat het om”, zei Bert.

De reactie van mijn vriendinnen, dat gesprek met Bert… opeens wist ik het zeker, ik ga ervoor! Samen met Martine hebben we het ontwikkelplan samengesteld. Het vergt nog een paar studies maar volgend jaar is het zover… ik mag mijzelf dan praktiserend leefstijlcoach noemen. En wat voel ik mij daar goed over. Nu al! Zonder mijn coach zou ik waarschijnlijk dit traject nooit hebben gevonden of aangedurfd. Ik heb weer hoop voor de toekomst en mijn zelfvertrouwen is gegroeid. Bovendien geeft de regering mij een voucher waarmee ik een deel van mijn studie kan bekostigen… ik zie alleen maar winnaars!

Nou, dat was mijn heldenreis – tot nu toe, want hij gaat verder. En nu vraag ik jou: welke stap ga jij morgen zetten om jouw angsten te overwinnen en te doen waar jij je bed voor uit wílt komen in plaats van dat dat nou eenmaal móet?
Neem mij en mijn motto als voorbeeld: ‘zonder willen, wordt kunnen nooit doen’.